ارز دیجیتال چیست؟ آموزش کامل کریپتوکارنسی در دنیای مدرن

ارز دیجیتال یا رمزارزها در سال‌های اخیر به‌عنوان شکل دیجیتالی از ارز که می‌تواند در یک صرافی ارز دیجیتال یا صرافی غیرمتمرکز خرید و فروش شوند، یا برای خرید کالاها و خدمات یا به‌عنوان دارایی سرمایه‌گذاری مورد استفاده قرار گیرد، به طور فزاینده‌ای محبوب شده‌اند. در این مقاله از بروکرلند، میخواهیم به بررسی کامل کریپتوکارنسی در دنیای امروز و کارکرد آن که چگونه است و مزایا و معایب استفاده از آن را بررسی نماییم.

ارز دیجیتال چیست؟

کریپتوکارنسی یا ارز دیجیتال، ارزی است که از تکنیک های رمزگذاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها و کنترل ایجاد واحدهای جدید استفاده می کند، که سیستمی مستقل از بانک مرکزی یا دولت عمل می باشد کند و همین موضوع آن را غیرمتمرکز و شفاف می کند.

برخلاف ارزهای فیات (fiat) یا سنتی که توسط یک دولت یا مقام مرکزی پشتیبانی می‌شوند، رمز ارز برای اطمینان از یکپارچگی و امنیت تراکنش‌ها، بر الگوریتم‌های پیچیده ریاضی و فناوری بلاک‌چین متکی هستند.

کریپتوکارنسی چگونه کار می کند؟

ارزهای رمزنگاری شده یا همان ارز دیجیتال از طریق فرآیندی به نام ماینینگ ایجاد می‌شوند که شامل استفاده از رایانه‌های قدرتمند برای حل معادلات پیچیده ریاضی است که تراکنش‌های شبکه بلاک چین را تأیید می‌کند.

بلاک چین یک لجر غیرمتمرکز است که تمام تراکنش های انجام شده با یک ارز دیجیتال خاص را ثبت می کند. هر بلوک در بلاک چین حاوی رکوردی از چندین تراکنش است که توسط ماینرها تایید شده و توسط گره های دیگر در شبکه تایید شده است.

زمانیکه یک بلوک تایید شد، به بلاک چین اضافه می شود و یک رکورد دائمی و غیرقابل تغییر از تراکنش ایجاد می کند. این به تضمین یکپارچگی و امنیت کریپتوکارنسی کمک می کند و از هزینه های مضاعف و کلاهبرداری جلوگیری می کند.

رمز ارزها در یک کیف پول‌ ارز دیجیتال ذخیره می‌شوند که می‌توان از طریق یک کلید خصوصی به آن دسترسی پیدا کرد، که یک کد منحصر به فرد است و فقط صاحب کیف به آن دسترسی دارد. تراکنش ها را می توان بین کیف پول ها بدون نیاز به واسطه شخص ثالث مانند بانک یا پردازشگر پرداخت انجام داد. این کیف پول ها عم می توانند یک کیف پول ارز دیجیتال اندروید باشند یا از نوع کیف پول سخت افزاری ارز دیجیتال.

محبوب ترین و معروف ترین رمز ارزها

هزاران ارز دیجیتال در گردش وجود دارد، اما برخی از محبوب ترین آنها عبارتند از:

بیت کوین (BTC) – اولین و شناخته شده ترین کریپتوکارنسی شده، بیت کوین در سال 2009 توسط فردی ناشناس با نام ساتوشی ناکاموتو ایجاد شد.

اتریوم (ETH) – اتریوم که در سال 015 ایجاد شد، یک پلت فرم مبتنی بر بلاک چین است که به توسعه دهندگان اجازه می دهد تا برنامه های غیرمتمرکز (Dapps) را در بالای آن بسازند.

ریپل (XRP) – ریپل یک سیستم تسویه ناخالص بلادرنگ (RTGS)، تبادل ارز و شبکه حواله است که در سال 2012 ایجاد شد.

لایت کوین (LTC) – لایت کوین یک ارز دیجیتال همتا به همتا‌ (peer-to-peer ) است که در سال 2011 توسط چارلی لی، کارمند سابق گوگل ایجاد شد.

Dogecoin (DOGE) – دوج کوین یک رمز ارز است که در سال 2013 به عنوان یک شوخی ساده بر اساس میم اینترنتی محبوب”Doge” ایجاد شد.

این ارزها دارای ویژگی‌ها، موارد استفاده و پتانسیل رشد و پذیرش متفاوتی هستند. برای سرمایه گذاران و کاربران مهم است که تحقیقات خود را انجام دهند و خطرات و مزایای هر یک را قبل از سرمایه گذاری یا استفاده از آنها درک کنند. لازم به ذکر است دنیایی از این ارزها و میم کوین های دیگر نیز وجود دازد که در اینجا نام برده نشد و تنها مشهورترین ها را نام بردیم.

مزایا و معایب ارز دیجیتال چیست؟

بسته به دیدگاه و اهداف کاربر، استفاده از کریپتوکارنسی دارای نکات مثبت و منفی با هم است. بیایید بررسی نماییم این مزایا و معایب ارز دیجیتال چیست؟

مزایا

• تمرکززدایی: ارز دیجیتال غیرمتمرکز است، به این معنی که توسط یک مقام مرکزی یا دولت کنترل نمی شوند. این باعث می شود آنها شفاف تر و کمتر مستعد فساد و دستکاری شوند.
• امنیت: کریپتوکارنسی از تکنیک های رمزگذاری پیشرفته و فناوری بلاک چین برای اطمینان از امنیت و یکپارچگی تراکنش ها استفاده می کنند. این باعث می شود که آنها نسبت به ارزهای سنتی کمتر مستعد تقلب و هک شوند.
• ناشناس بودن: ارز دیجیتال درجه مشخصی از ناشناس بودن را ارائه می دهند، زیرا تراکنش ها در شبکه بلاک چین ثبت می شوند اما به اطلاعات شناسایی شخصی نیاز ندارند. این می تواند برای کاربرانی که به حریم خصوصی خود اهمیت می دهند جذاب باشد.
• دسترسی: رمز ارزها می توانند توسط هر کسی که به اینترنت متصل است، بدون توجه به موقعیت مکانی یا وضعیت مالی آنها، قابل دسترسی و استفاده باشند. این امر باعث می شود تا برای افرادی که ممکن است به سیستم های بانکداری سنتی دسترسی نداشته باشند، در دسترس تر باشند.

معایب

• نوسانات: ارز دیجیتال به دلیل نوسانات خود شناخته می شوند و می توانند در مدت زمان کوتاهی نوسانات قیمتی قابل توجهی را تجربه کنند. این می تواند آنها را به یک سرمایه گذاری پرخطر تبدیل کند و ممکن است برخی از کاربران را از استفاده از آنها به عنوان ارز منصرف کند.
• پذیرش محدود: در حالی که محبوبیت کریپتوکارنسی در حال افزایش است، هنوز به طور گسترده ای به عنوان نوعی پرداخت توسط تجار و مشاغل پذیرفته نشده اند. این می تواند استفاده از آنها را برای تراکنش های روزمره دشوار کند.
• مقررات: ارزهای دیجیتال توسط نهادهای قانون گذاری به رسمیت شناخته نمی شوند، که می تواند آنها را در برابر تقلب و فعالیت های غیرقانونی همچون کلاهبرداری پامپ و دامپ آسیب پذیر کند. دولت‌ها در سراسر جهان شروع به قانون گذاری آنها کرده‌اند.
• پیچیدگی: درک و استفاده از ارزهای دیجیتال برای افراد عادی پیچیده و دشوار است. این می تواند دسترسی و پذیرش آنها توسط عموم مردم را محدود کند.

ترید رمز ارزها

معاملات ارز دیجیتال شامل خرید و فروش در یک صرافی همچون پنکیک سواپ یا کوینکس، بای بیت، بینگ ایکس یا صرافی ایرانی والکس که از نمونه های ایمن برای خرید ارز دیجیتال هستند، با هدف کسب سود است. معامله گران می توانند از تحلیل تکنیکال، تحلیل فاندامنتال و سایر استراتژی های معاملاتی برای پیش بینی جهت بازار و انجام معاملات سودآور استفاده کنند.

یکی از ابزارهای محبوب برای معاملات ارزهای دیجیتال، شاخص قدرت نسبی یا اندیکاتور RSI است که یک نوسانگر مومنتوم بوده که سرعت و تغییر حرکات قیمت را اندازه گیری می کند. معامله گران از این برای شناسایی شرایط خرید یا فروش بیش از حد در بازار و تعیین نقاط ورود و خروج استفاده می کنند. در مقالات پیشین به طور کامل این اندیکاتور فارکس را بررسی نموده ایم.

یکی دیگر از ابزارهای محبوب، اندیکاتور واگرایی میانگین متحرک (MACD) است که برای شناسایی معکوس‌های روند، تغییرات مومنتوم و سیگنال‌های خرید یا فروش احتمالی استفاده می‌شود. MACD با کم کردن میانگین متحرک نمایی 26 دوره ای (EMA) از EMA 12 دوره ای و رسم یک خط سیگنال که یک EMA 9 دوره ای خط MACD است محاسبه می شود.

در حالی که معاملات ارز دیجیتال می تواند سودآور باشد، یک فعالیت پرریسک است که به تحقیق، تجربه و مدیریت ریسک قابل توجهی نیاز دارد. معامله گران باید فقط آنچه را که می توانند از دست بدهند سرمایه گذاری کنند و از دستورات حد ضرر و سایر تکنیک های مدیریت ریسک برای به حداقل رساندن ضرر استفاده کنند.

مفهوم اثبات کار (پروف آف ورک) و اثبات سهام (پروف آف استیک)

Proof of Work (PoW) و Proof of Stake (PoS) دو الگوریتم اجماع متفاوتی هستند که توسط شبکه‌های ارزهای دیجیتال برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و حفظ یکپارچگی بلاک چین استفاده می‌شوند.

اثبات کار Proof of Work

اثبات کار یک الگوریتم اجماع است که توسط برخی از محبوب‌ترین کریپتوکارنسی ها از جمله بیت‌کوین و اتریوم استفاده می‌شود. در PoW، ماینرها برای حل پازل‌های پیچیده ریاضی با استفاده از قدرت محاسباتی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به بلاک چین با یکدیگر رقابت می‌کنند.

برای حل این معماها، ماینرها نیاز به استفاده از قدرت محاسباتی قابل توجهی دارند که مقدار زیادی انرژی مصرف می کند. این فرآیند انرژی بر معمولاً استخراج نامیده می شود و به سخت افزار و نرم افزار تخصصی نیاز دارد.

هنگامی که یک ماینر معما را حل می کند و یک بلوک جدید به بلاک چین اضافه می کند، مقدار معینی ارز دیجیتال به آنها پاداش داده می شود. این فرآیند استخراج به امنیت شبکه و جلوگیری از تراکنش های جعلی کمک می کند.

با این حال، PoW دارای چندین اشکال است، از جمله مصرف انرژی بالا، تمرکز قدرت ماینینگ و حساسیت به حملات 51٪. علاوه بر این، با رشد شبکه، پیچیدگی پازل های ریاضی افزایش می یابد که منجر به مصرف انرژی بیشتر و زمان پردازش تراکنش کندتر می شود.

اثبات سهام Proof of Stake

Proof of Stake یک الگوریتم اجماع جایگزین است که هدف آن رفع برخی از اشکالات PoW است. در PoS، اعتباردهنده‌ها که به نام «forgers» نیز شناخته می‌شوند، برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به بلاک چین بر اساس میزان ارز دیجیتالی که در شبکه دارند یا «stake» دارند، انتخاب می‌شوند.

اعتباربخش ها بر اساس یک فرآیند انتخاب تصادفی انتخاب می شوند که اندازه سهام آنها را در نظر می گیرد. هر چه سهام بزرگتر باشد، احتمال انتخاب برای اعتبارسنجی تراکنش ها و افزودن بلوک های جدید بیشتر است.

برخلاف PoW، PoS انرژی کمتری مصرف می کند زیرا اعتبار سنجی ها نیازی به استفاده از توان محاسباتی برای حل پازل های پیچیده ریاضی ندارند. علاوه بر این، از آنجایی که اعتباردهنده‌ها بر اساس سهم آنها انتخاب می‌شوند، تمرکز کمتری در ماینینگ وجود دارد و خطر حملات 51 درصد کاهش می‌یابد.

با این حال، PoS دارای معایبی است، از جمله پتانسیل حملات «nothing at stake»، که در آن اعتبارسنجی‌ها سعی می‌کنند نسخه‌های متعددی از بلاک چین را تأیید کنند، به این امید که با پاداش‌های متعدد بلاک پاداش دریافت کنند. علاوه بر این، شبکه‌های PoS ممکن است در معرض سناریوهای «ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند» باشند، که در آن بزرگ‌ترین ذینفعان از مزیت ناعادلانه‌ای در اعتبارسنجی تراکنش‌ها و افزودن بلوک‌های جدید برخوردار هستند.

قوانین کریپتوکارنسی

رمز ارزها تا حد زیادی  توسط نهادهای قانون گذاری به رسمیت شناخته نمی شوند، که منجر به نگرانی در مورد کلاهبرداری، پولشویی و سایر فعالیت های غیرقانونی شده است. دولت‌ها در سراسر جهان شروع به تنظیم ارز دیجیتال برای رفع این نگرانی‌ها و تضمین یکپارچگی و امنیت بازار کرده‌اند.

در ایالات متحده، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) برخی از کریپتوکارنسی ها را به عنوان اوراق بهادار و مشمول قوانین فدرال اوراق بهادار طبقه بندی کرده است. سرویس درآمد داخلی (IRS) همچنین دستورالعملی در مورد نحوه گزارش تراکنش های ارزهای دیجیتال برای اهداف مالیاتی صادر کرده است.

مفهوم nft در ارز دیجیتال چیست؟

NFT مخفف non-fungible tokenیا توکن غیر مثلی است که یک دارایی دیجیتال منحصر به فرد است که در یک بلاک چین ذخیره می شود. در کریپتوکارنسی، تعویض پذیری به توانایی یک دارایی برای مبادله با دارایی دیگر با ارزش برابر، مانند اسکناس دلار در برابر اسکناس دلاری دیگر اشاره دارد. از طرف دیگر این ان اف تی ها دارایی منحصر به فرد هستند و نمی توان آنها را با دارایی هایی با ارزش برابر مبادله کرد.

NFT ها می توانند طیف گسترده ای از دارایی های دیجیتال، از جمله آثار هنری، موسیقی، ویدئوها و حتی توییت ها را نشان دهند. هر ان اف تی با یک امضای دیجیتال منحصربه‌فرد ایجاد می‌شود که روی یک بلاک چین ذخیره می‌شود و آن را به یک دارایی منحصربه‌فرد تبدیل می‌کند که نمی‌توان آن را کپی یا تکرار کرد. این منحصر به فرد بودن به NFT ها ارزش می دهد و منجر به بازار رو به رشدی برای کلکسیون های دیجیتال شده است.

یکی از محبوب ترین موارد استفاده برای NFT آثار هنری دیجیتال است. هنرمندان می‌توانند یک اثر هنری منحصربه‌فرد خلق کنند و آن را به عنوان NFT بفروشند، و به آنها اجازه می‌دهد مالکیت و کنترل آثار خود را حفظ کنند و در عین حال به مجموعه‌داران این امکان را می‌دهند که صاحب یک دارایی دیجیتالی بی‌نظیر باشند. بازارهای NFT، مانند OpenSea و Nifty Gateway، به عنوان پلتفرم های محبوب برای خرید و فروش آنها ظاهر شده اند.

NFT ها همچنین در صنعت بازی مورد استفاده قرار می گیرند، جایی که می توانند دارایی های درون بازی را نشان دهند و به بازیکنان راهی برای خرید، فروش و تجارت اقلام کمیاب بدهند.

یکی از مزایای کلیدی NFT ها تغییر ناپذیری و ردیابی آنهاست. از آنجایی که آن ها در یک بلاک چین ذخیره می شوند، هر تراکنش ثبت می شود و نمی توان آن را تغییر داد و از صحت و مالکیت دارایی اطمینان حاصل کرد. این منجر به افزایش علاقه به استفاده از NFT برای کاربردهای عملی تر، مانند معاملات املاک و مستغلات و تأیید هویت شده است.

علیرغم محبوبیت فزاینده، این توکن ها به دلیل تأثیرات زیست محیطی خود با انتقاداتی نیز مواجه شده اند، زیرا انرژی مورد نیاز برای ایجاد و تجارت آنها می تواند قابل توجه باشد. علاوه بر این، بازار NFT ها با نوسانات و حدس و گمان مشخص می شود، به طوری که برخی از آن ها میلیون ها دلار فروخته می شوند در حالی که برخی دیگر فروخته نشده اند.

خلاصه ای از آنچه گفته شد

کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتال است که مستقل از یک مقام مرکزی یا دولت عمل می کند. از تکنیک های رمزگذاری و فناوری بلاک چین برای اطمینان از امنیت و یکپارچگی تراکنش ها استفاده می کند و غیرمتمرکز و شفاف است.

در حالی که استفاده از این ارزها مزایای زیادی مانند عدم تمرکز، امنیت و دسترسی دارد، خطرات مهمی مانند نوسان، پذیرش محدود و عدم به رسمیت شناخته شدن توسط نهادها نیز وجود دارد. معاملات ارزهای دیجیتال می تواند سودآور باشد، اما همچنین یک فعالیت پرریسک است که نیازمند تحقیق، تجربه و مدیریت ریسک قابل توجهی است. برای سرمایه گذاران و کاربران مهم است که خطرات و مزایای آنها را درک کنند و قبل از سرمایه گذاری یا استفاده از آن، تحقیقات خود را انجام دهند.

Proof of Work و Proof of Stake دو الگوریتم اجماع متفاوتی هستند که توسط شبکه‌های کریپتوکارنسی برای اعتبارسنجی تراکنش‌ها و افزودن بلاک‌های جدید به بلاک چین استفاده می‌شوند. در حالی که PoW متداول ترین الگوریتم مورد استفاده است، PoS به دلیل مصرف انرژی کمتر و تمرکز کمتر قدرت ماینینگ محبوبیت پیدا می کند.

در این مقاله آموزش فارکس بروکرلند از NFT ها نیز گفتیم که بخش منحصر به فرد و رو به رشدی از بازار ارز دیجیتال هستند و طیف گسترده ای از دارایی های دیجیتال را نشان می دهند. در حالی که کاربردها و مزایای آنها هنوز در حال بررسی است، NFT ها قبلاً تأثیر قابل توجهی بر دنیای هنر، صنعت بازی و سایر زمینه های ترید دیجیتال داشته اند.